Swoisty klimat pielgrzymkowy to swoisty humor! Oto fragment wypowiedzi jednego pielgrzymów w Częstochowie, po zakończeniu męczącej pieszej kilkudniowej pielgrzymki:

- Gdy wrócę dziś do domu, to po pierwsze: wykąpię się; po drugie: wykąpię się po raz drugi, a po trzecie - wezmę jeszcze prysznic.

A teraz już obiecany Słownik :)

SŁOWNIK GWARY PIELGRZYMKOWEJ

Ależ siostro!/ no wie brat co?! - Zawołanie to oznacza, że postój jest w lesie i TOI TOI-a nie ma w pobliżu, są to okrzyki dobywające się zza różnych drzew i krzaków, o których się myśli, że to właśnie one będą ustronnym miejscem.

Anioł - skrót od nazwy modlitwy "Anioł Pański", którą to modlitwę odmawia się o godz. 12.00. Gdy na pielgrzymce odmawia się tą modlitwę zawsze jest godz. 12.00, chociażby na zegarkach była właśnie 14.00. Oto dlaczego nie warto na pielgrzymkę zabierać zegarka. Pielgrzymka rządzi się swoim własnym czasem. I per analogiam kiedy mówimy Koronkę - jest 15.00, a kiedy śpiewamy Apel – 21.00 (choć na zegarkach może być 16.00 lub 20.00).

Aniołku! - ulubiony zwrot Przewodnika, stanowiący na ogół wstęp do totalnego zbesztania pielgrzyma, który w gruncie rzeczy jest porządnym facetem (bez względu na płeć), co na końcu besztania stwierdza sam Przewodnik.

Bąbel - niespodziewana, niezasłużona (na ogół) narośl pokutna na kończynach dolnych, często (ku rozpaczy medyków) przekłuwana czymkolwiek.

Baza - miejsce pobytu VIP-ów pielgrzymkowych.

Bolej - ten, kogo coś boli.

Ból pielgrzymkowy - to taki rodzaj modlitwy... rodzi się w nogach, stawach, przenika czasem ciało, czasem duszę, ale wzlatuje do nieba wraz z przebytymi kilometrami...

Brat - każdy pielgrzym płci męskiej.

Brud - nieodzowny towarzysz (na dobre i na złe) każdego pielgrzyma (warstwa nawet ze dwa milimetry i więcej. Powyżej 3 mm sam odpada).

Cudzogrupstwo, cudzogrupienie - samowolna zmiana grupy - grzech ciężki pielgrzyma.

Dobijanie - łączenie grupy nazywane też łataniem dziur.

Już niedaleko - malutkie kłamstewko porządkowych, służące do podniesienia morale grupy

Kierownik trasy - tak naprawdę jedyny człowiek, który: - wie, gdzie w danym momencie powinna być pielgrzymka; - ma władzę kasowania odpoczynków.

Kilometr - wartość zmienna, oscylująca wokół 1000 metrów

Kino, pójść do kina - udać się (z biletem) w ustronne miejsce, które na pielgrzymce na ogół ustronne nie jest.

Koedukacja - w odniesieniu do noclegów surowo wzbroniona.

Komary – małe, latające potwory, których prawdziwą naturę odkrywa się dopiero nocując z nimi pod gołym niebem.

Lewa wolna - nie oznacza amnestii dla komunistów w ramach miłosierdzia chrześcijańskiego, a jedynie pozostawienie na lewej stronie drogi przejazdu dla samochodów (albo innych pojazdów).

Lusterko - coś do czego lepiej nie zaglądać przed powrotem do domu. Po co się denerwować?

Mycie - czynność polegająca na zobaczeniu zimnej wody.

NA SĘPA/SĘP - pojęcie, formacja i czasem filozofia życiowa - polegające na nie zabieraniu na pielgrzymkę np. jedzenia (albo w minimalnej ilości) lub forsy i korzystanie z dobroci i gościnności innych pielgrzymów. Kiedyś chodziła taka grupka, która mówiła o sobie" Sępy" i nie tylko mówiła.

Odcisk - najlepszy dowód na uczestnictwo w pielgrzymce.

Padalce - ci, którzy padli na trasie i nie chcą (lub nie mogą) iść dalej.

Pielgrzym błotny - gatunek środkowoeuropejski, odkryty w ostatnich latach, cechą charakterystyczną jest taplanie się w każdej napotkanej kałuży.

Pielgrzymka - każdy pielgrzym płci żeńskiej lub wielki zbiorowy odpoczynek przenoszony z miejsca na miejsce.

Plebania - miejsce, gdzie księża zdejmują sutanny.

Pobita armia Napoleona - to kondycja grupy na ostatnim zazwyczaj etapie, kiedy to już ledwo nogami powłóczy..

POBUDKA - coś w co trudno uwierzyć, że już następuje i naprawdę trzeba wystawić nogę z ciepłego śpiwora:) Przybiera różne formy: od minikoncertów, po walenie w pokrywki. Pobudka charakteryzuje się tym zawsze, że jest za wcześnie!

Poczta pielgrzymkowa - kartka bez koperty, znaczka i adresata, ale za to z informacją, o której wstajemy i kto zbiera śmieci.

Podciąganie ogona - zbieranie grupy do kupy.

Przewodnicy trasy (przewodasy) - chłopcy z GPS-em i mapą, którym się wydaje, że mogą poprowadzić pielgrzymkę, gdzie chcą.


Przewodnik pielgrzymki - człowiek, który wie, co się dzieje na końcu pielgrzymki, będąc na jej czele; wie, co się dzieje na trasie, będąc na bazie; wie, co się je, a denerwuje się tylko drobiazgiem np. czy pielgrzymka zdąży wejść na Jasną Górę.

Różaniec – najlepszy sprzęt ułatwiający modlitwę; należy go zabrać i intensywnie używać;

Sahara - odcinek po piaszczystym terenie na którym każdy pielgrzym dostaje w kość.

Siostry kabelkowe - pielgrzymki bez sił, ciągnięte na kablach przez tubowych.

SKOK W BOK - praktyka najczęściej widoczna w terenach zadrzewionych lub zakrzewionych: polega na nagłym wypadaniu z grupy w "bok" (w drzewka lub krzaczki) pojedynczych pielgrzymów. W zależności od indywidualnych potrzeb po wypadnięciu z grupy pielgrzym przybiera tempo sprintu lub świńskiego truchtu.

Tamoj - bliżej nieokreślony kierunek, w którym udała się pielgrzymka.

Trasa katowicka - odwieczny dylemat: czy uda się przejść bez strat własnych?

Tubowy - pielgrzym niosący tubę lub osoba odpowiedzialna za wyznaczanie osób do noszenia tub.

Tuptanie - podstawowy krok pielgrzyma przy wejściu na asfalt z piaszczystej, leśnej drogi.

Witaminy – zażywanie ich wzmacnia przekonanie, że jest się zdrowym i pełnym energii; to się nie zawsze sprawdza w praktyce, ale podnosi na duchu;

Zakładamy skarpetki! - hasło oznajmujące, że za pięć minut kończy się odpoczynek.

Zdechlaki - ci, którym się wydaje, że dalej już iść nie mogą.


Zapraszam do dalszego twórczego przekazywania haseł gwary pielgrzymkowej.